domingo, 26 de xaneiro de 2020

Betanzos



Betanzos é un concello e cidade da provincia da Coruña, pertence á comarca de Betanzos. Segundo o IGE no ano 2017 tiña 12.941 habitantes (13.352 no 2015, 13.673 no 2010).
Betanzos foi unha vila creada polo rei Afonso IX, tras aceptar en 1219 o traspaso da poboación de Betanzos O Vello ao lugar de Castro de Untia. Betanzos viviu o seu auxe no baixo medievo, medrando polo comercio da pesca, o viño e dos fornos, e nela instauráronse fidalguías e gremios importantes. Foi declarada cidade do Reino de Galicia polo rei Henrique IV en 1465. Betanzos foi capital de provincia entre os séculos XVI e XVIII. As casas de Fonte de Unta, as súas murallas e portas, as súas igrexas como as de San Francisco e Azougue, a Torre de Lanzós ou a Torre do reloxo na igrexa de Santiago fan que sexa a referencia galega do gótico e unha cidade declarada conxunto histórico-artístico.

Resultado de imagen de betanzos galipedia

Xunto un ederezo no que poderedes atopar moita información de Betanzos:
https://gl.wikipedia.org/wiki/Betanzos

A  vila galega de Betanzos paréceme moi bonita, é unha vila mariñeira que me lembra a pequenos pobos antigos de filmes. Eu xa a puiden visitar varias veces coa miña familia, tamén parabamos nela cando íamos a excursións do meu antigo colexio, tráeme moi bos recordos. Recomendaría a calquera persoa que veña a ver Galicia que a visite sen falta, ademais pódese degustar a famosa e saborosa tortilla de Betanzos.



sábado, 25 de xaneiro de 2020

Folk

Música folk é un termo de orixe inglesa utilizada en lingua castelá xeralmente para referirse á música folclórica moderna. Nalgúns contextos, por influencia do sentido en lingua inglesa da folk  music, o seu significado esténdese a toda a música folclórica, tanto a tradicional como a máis moderna baseada naquela.
Os artistas de folk poden empregar temas musicais folclóricos xa existentes facéndolles un arranxo musical ou ben tomar simplemente o estilo e crear os seus propios temas orixinais. É tamén característico da música folk empregar instrumentos típicos de cada rexión, como pode ser a frauta de pan e a  quena en varios países de América do Sur, o bombo  legüero na Arxentina, o  birimbao en Brasil, o  banjo, o violín ou a harmónica nos Estados Unidos, o violín, a  marimba en Guatemala,  bodhrán e o  tin  whistle en Irlanda, a gaita en Escocia, Galicia ou Asturias, o acordeón en Francia, Italia, Panamá ou a música  litoraleña arxentina, a  gralla e a dozaina en Valencia e Cataluña, a  trikitixa no País Vasco, o arpa paraguaia en Paraguai, etc.

Resultado de imagen de ´foto gaiteiros

Ligazón

O folk que podemos atopar na maioría de lugares está cheo de cultura e tradicións. No caso de Galicia é a gaita, un instrumento moi común nesta comunidade autónoma , que é utilizado en procesións, festas ...
Relacionadas coa relixión.  Paréceme moi rechamante e non podes separarte de alí.

venres, 24 de xaneiro de 2020

Fútbol Gaélico

O fútbol  gaélico (en irlandés,  Peil  Ghaelach ou  Caid) é un deporte de equipo que se xoga fundamentalmente en Irlanda. É o máis popular do país, xunto co  hurling e o rugby. O fútbol  gaélico xógase en equipos de 15 xogadores nunha cancha de céspede rectangular con porterías en forma de  H a ambos os dous lados. O obxectivo principal é anotar puntos pateando ou golpeando o balón coas mans e introducilo na portería rival. O equipo con máis puntos ao final do encontro gaña.

Os xogadores avanzan polo campo levando o balón nas súas mans, dándolle patadas cada 3-4 pasos e pasándoa entre eles, xa sexa  golpeándo a pelota coa man ou co pé. O obxectivo é meter gol (3 puntos) ou pasar o balón por encima da barra (1 punto).

 í, xógao Galicia. Como o xoga Bretaña. Como o xoga  Occitania. Como o xogan equipos que representan a unha cidade. "Pode chocar coa división clásica doutros deportes por países ou estados, pero é que non hai un organismo internacional como tal e a Asociación Atlética  Gaélica divide por condados mesmo aos que non somos de alí", explica Anxo  Negrete, presidente da Asociación  Galega de Fútbol  Gaélico. "Por iso atopas cousas un pouco estrañas, como que Nova York e Toronto teñan condado propio ou que toda Europa Continental sexa un, aínda que aí polo menos dividiron por áreas. Basicamente trátase de que teñas unha competición local formada e nese sentido atreveríame a dicir que en Galicia hai máis equipos que no resto de España", remacha o que no seu momento tamén fose presidente do  Estrela  Vermelha, actual campión de Liga. Así que prescindamos da política, se non é moito pedir, e atendamos a un deporte que merece precisamente iso: atención.Para empezar, máis aló do xogo en si, polos valores que se manexan: "É coma se quixésese recuperar o romanticismo do deporte clásico. En Irlanda están prohibidos as fichaxes entre condados, salvo que te mudes por unha cuestión de traballo ou algo así. Aquí, igual. Eu vivo en Santiago, así que xogo aí e punto. Doutro xeito só podería facelo ademais en Lugo, porque é onde nacín. Como en todo existen as truques, pero a norma xeral é que defendas ao equipo da túa casa, do teu pobo... Os xogadores ademais teñen prohibido cobrar, de modo que existe un espírito  amateur, e promóvese a cultura do 'terceiro tempo', hai bo rolo entre as afeccións, ao árbitro respéctaselle...", repasa para Primeira Plana Anxo, apenas unhas semanas despois de que o combinado galego feminino pillase chapa nos citados Xogos Mundiais (con sede en  Waterford), a de bronce concretamente despois de caer ante Nova York en semifinais e de impoñerse a Canadá na disputa polo terceiro posto, e de que o masculino lamentase a eliminación en oitavos de final a mans de Francia.

Ligazón
https://www.marca.com/primera-
plana/2019/09/01/5d66953b46163fe6808b45b7.html
https://es.wikipedia.org/wiki/F%C3%BAtbol_ga%C3%A9lico

Paréceme un deporte interesante e divertido aínda que non tiven a ocasión de probalo aínda, ademais a súa orixe está en Irlanda un país bastante similar ao meu. Desde a miña opinión é un deporte para o que debes estar preparado e en boas condicións.Hai gran variedade de equipos en Galicia e  mais Galicia non 2019 acudir ao mundial de fútbol  Gaélico.

xoves, 23 de xaneiro de 2020

Contaminación mariña



Debido á inmensidade e profundidade dos océanos, ata hai pouco o home cría que podería utilizalos para  verter lixo e substancias químicas en cantidades ilimitadas sen que isto tivese consecuencias importantes. Os partidarios de continuar coas verteduras nos océanos mesmo tiñan un slogan: «A solución á contaminación é a  dilución.»
Na actualidade, basta con fixarse na zona morta do tamaño do estado de Nova Jersey que se forma cada verán no delta do río  Mississippi, ou na extensión de 1.600 quilómetros de plástico en descomposición no Pacífico Norte para darse conta de que esta política da « dilución» contribuíu a levar ao bordo do colapso o que tempo atrás foi un ecosistema oceánico próspero.

Diversas formas de contaminación

Existen probas de que os océanos sufriron a mans do home durante miles de anos, desde a época romana. Con todo, os estudos levados a cabo recentemente demostran que a degradación, especialmente nas zonas costeiras, acelerouse notablemente no últimos tres séculos a medida que aumentaron as verteduras industriais e a  escorrentía procedente de explotacións agrarias e cidades costeiras.
A contaminación é a introdución de contaminantes nocivos que non son habituais nun ecosistema determinado. Algúns dos contaminantes máis comúns derivados da actividade humana son os praguicidas, herbicidas, fertilizantes químicos, deterxentes, hidrocarburos, augas residuais, plásticos e outros sólidos. Moitos destes contaminantes acumúlanse nas profundidades do océano, onde son inxeridos por pequenos organismos mariños a través dos cales se introducen na cadea alimentaria global. Os científicos mesmo descubriron que os medicamentos que inxere o home e que non chegan a ser procesados completamente polo seu organismo acaban no peixe que comemos.
Moitos dos contaminantes que atopamos nos océanos son liberados no medio ambiente moito antes de chegar ás costas. Os fertilizantes ricos en nitróxeno que utilizan os produtores agrícolas en zonas de interior, por exemplo, acaban nas correntes, ríos e augas subterráneas locais, e máis tarde deposítanse nos estuarios, baías e deltas. Este exceso de nutrientes pode provocar un crecemento masivo de algas que consomen o osíxeno da auga, xerando zonas nas que non pode haber vida mariña ou apenas existe. Os científicos descubriron 400 zonas mortas con estas características por todo o planeta.
Os residuos sólidos como bolsas, escuma e outros refugallos vertidos nos océanos desde terra ou desde barcos no mar acaban sendo con frecuencia alimento de mamíferos mariños, peces e aves que os confunden con comida, con consecuencias a miúdo desastrosas. As redes de pesca abandonadas permanecen á deriva durante anos, e moitos peixes e mamíferos acaban enredados nelas. Nalgunhas rexións, as correntes oceánicas arrastran billóns de obxectos de plástico en descomposición e outros residuos ata formar remuíños xigantescos de lixo. Un deles, situado no Pacífico setentrional e coñecido como o Gran Parche de Lixo do Pacífico, ten unha extensión que segundo as estimacións levadas a cabo duplica a do estado de  Texas. A principios de 2010, descubriuse outra xigantesca illa de lixo no océano Atlántico.
Resultado de imagen de contaminacion de mares y oceanos

Neste enderezo atoparedes moita información sobre este grave problema:
https://www.nationalgeographic.es/medio-ambiente/la-contaminacion-marina

A contaminación mariña é un grave problema da actualidade, a causa deles é que durante moitos anos os humanos crían que non pasaba nada por tirar cousas ao mar, e cando se empezaron a coñecer estas consecuencias tampouco se tomaron medidas drásticas. Hoxe en día están a morrer moitas especies acuáticas, ou ben por  afogamento por un plástico, por inxerir  microplásticos... Pero estes  microplásticos chegan a nós ao inxerir o peixe. Temos que ter coidado con este problema, xa que todo o planeta está en perigo.


mércores, 22 de xaneiro de 2020

TanDub



O finalista do X concurso Galego de Reggae, foi TanDub procedente da provincia de Ourense.
O proxecto  TanDuB nace do encontro entre músicos de Galicia, Marrocos e Senegal. Na procura da fusión de sons destes tres países xorde unha mestura de influencias afastadas entre si, pero con sorprendentes puntos en común. Todo isto pasado por diferentes  filtros para completar unha viaxe polas músicas do mundo, desde o " gnawa" marroquí ao reggae, e fusionado con ritmos electrónicos.

Resultado de imagen de reggae galego tandub

Ligazón
https://www.coruna.gal/portal/es/agenda/historico/detalles-historicos/final-x-concurso-gallego-de-reggae/suceso/1401239548042?argIdioma=es

Paréceme unha nova forma de que a xente ensine os seus talentos e achegue a Galicia ritmos, música ou costumes doutros lugares. Ademais agora están a emerxer moitos novos grupos e poden ter mais oportunidades de ter éxito e sobre todo algo tan innovador como esta mestura de diferentes culturas, feita por xente doutra moi diferente ás africanas, a galega. 

martes, 21 de xaneiro de 2020

Agricultura

O campo galego abre paso a novos cultivos que superan a horta tradicional.
Hai vida máis aló do  grelo e do repolo, e doutros produtos que con tanto éxito creceron na horta tradicional galega, como o tomate, o pemento ou a cabaza. O primeiro en romper  moldes, hai xa anos, foi o  kiwi. E agora hai novos proxectos que innovan en cultivos. Algúns responden a un patrón común, o de emprendedores que tiveron que  reinventarse. No 2008, Santiago Pérez deu un xiro á súa carreira. A súa traxectoria como piloto comercial en EE.  UU. non estaba asegurada, e deu o salto de Miami a Teo. Hoxe produce para restaurantes de alta cociña, ata un tres estrelas  Michelin de París. Traballa para demanda dos grandes chefs. Cultiva a  espinaca asiática e o chícharo bágoa  galego, que define como « caviar vexetal». «Xa somos nove na empresa e falamos todos os días cos mellores restaurantes de Europa», lembra. Cando o prestixioso chef xaponés  Hirohisa  Koyama visitou Galicia non dubidou en pasar pola explotación de Santiago Pérez, denominada Leira dos Corvos.


Para alta cocina. En Teo, Santiago Pérez cultiva espinaca asiática o chícharo lágrima para restaurantes de toda Europa.

Moita xente como Santiago está atopando novas alternativas para a agricultura galega, xunto este enlace no que poderedes coñecer agricultores e os seus produtos.
.https://www.lavozdegalicia.es/noticia/somosagro/agricultura/2018/03/11/campo-gallego-abre-paso-nuevos-cultivos-superan-huerta-tradicional/0003_201803G11P31997.htm

Dende a miña opinión os produtos galegos son de moi boa calidade, a partir dos que se elabora a nosa deliciosa gastronomía; pero considero que está ben innovar e traer novas culturas, para que todos podamos gozar dos produtos de todo o mundo e ter unha dieta máis variada. Ademais se ampliamos a gana de produtos cultivados, igual coñecemos novos alimentos que son beneficiosos ou que nos axuden a ter unha vida máis  saudable.



Video 21 días en galego

Xunto o vídeo de 21 días en galego, que subín a uha cinta de Instagram: @hasdecantar https://www.instagram.com/tv/B71n_FsDx3A/?igshid=1m05...